Θέλω να τρέξω πίσω μα ξέρω εκεί
πως για πολύ δε θα αντέξω
Γρήγορα πάλι θα `χω κυλήσει ξανά
σ’ του μαύρου κύκλου τη ζάλη
Κι εσύ θα πετάξεις μακριά
τα όνειρά σου να βρεις και τον ήλιο
και `γω μια πόρτα ανοιχτή
που ο αέρας χτυπά θ’ απομείνω

Γίνεται μέρα, όλα ομορφαίνουν ξανά
κάτι αλλάζει εκεί έξω
μα εγώ για λίγο ας μείνω στα σκοτεινά
πιο καθαρά εδώ βλέπω
Αφού τώρα ξέρω καλά
πια ποτέ όπως πριν δε θα σ’ έχω
το τίποτα εγώ πιο πολύ
απ’ τη μισή σου καρδιά το αντέχω.