Σκουριάσανε οι πόλεις, θαμπώσαν τα χωριά
με τούτη την ομίχλη, μ’ αυτήνε την σκουριά.
Ας είχα ένα αμπέλι στην άκρη της Κνωσού
θα έπαιζα εγώ το τέλι κι εσύ το σώμα σου.

Θα πέρναγαν τουρίστες να φωτογραφηθούν
θα εγείρονταν κι οι μύστες κι αυτοί να κουνηθούν.
Ας ήταν τα αμπέλια κοντά στα μάρμαρα
να φεύγουνε σαν χέλια κορίτσια γάργαρα.

Σκουριάσανε οι πόλεις, θαμπώσαν τα χωριά
με τούτη την ομίχλη, μ’ αυτήνε την σκουριά
Αχ τι ‘ναι αυτή η πατρίδα, της λείπουν τα λεφτά,
ο κόσμος στη θυρίδα, στ’ αμπέλι εμείς κλεφτά.

Θα πέρναγαν τουρίστες να φωτογραφηθούν
θα εγείρονταν και οι μύστες κι αυτοί να κουνηθούν.
Ας ήταν τα αμπέλια κοντά στα μάρμαρα
να φεύγουνε σαν χέλια κορίτσια γάργαρα.

Αχ τι ‘ναι αυτή η πατρίδα, της λείπουν τα λεφτά,
ο κόσμος στη θυρίδα, στ’ αμπέλι εμείς κλεφτά.