Περιμένεις εσύ,
πιστεύεις πως θα ‘ρθει
η ζωή σου γερνά,
εκείνος δε γυρνά.

Μια σειρήνα μικρή
με όμορφη φωνή
τον κρατάει μακριά
με λόγια μαγικά.

Και σου φωνάζω, σου φωνάζω Πηνελόπη
δεν έχουν μπέσα οι ανθρώποι.
Ψεύτικο όνειρο υφαίνεις ως το βράδυ
μα το ξηλώνεις στο σκοτάδι.

Ίσως να ξεχαστεί
στης Κίρκης το φιλί,
πίσω σε άλλη αγκαλιά
να βρει τη λησμονιά.

Ίσως να ‘χει χαθεί
σε χώρα μυθική,
άλλες πόρτες περνά
τον όρκο του ξεχνά.

Και σου φωνάζω, σου φωνάζω Πηνελόπη
δεν έχουν μπέσα οι ανθρώποι.
Ψεύτικο όνειρο υφαίνεις ως το βράδυ
μα το ξηλώνεις στο σκοτάδι.