Μπροστά επήγαιν’ ο Αντρέας,
το παλληκάρι της παρέας,
Μεταξουργιώτικο, λεβέντικο παιδί,
κρατάγαν λάστιχα καινούργια
και με τις πέτρες κάναν γιούργια,
να καταλάβουν την πλατεία του Ψυρρή.

Κρυφό καμάρι οι κοπέλες
για των παλληκαριών τις τρέλες,
κλειστά παντζούρια και χαμόγελα γλυκά
κι αυτοί, τις πέτρες αρχινούσαν,
με την καρδιά τους πολεμούσαν
για της αγάπης τους τα μάτια τα γλυκά.

Στου πετροπόλεμου τον τόπο
τους εξεχώριζαν με κόπο
Μπαϊρακτάρηδες που είχαν ηθικό
μα αυτοί, ξανά, την άλλη μέρα,
πετάγαν πέτρες στον αέρα
και καμαρώναν στης μικρής τ’ αρχοντικό.

Κρυφό καμάρι οι κοπέλες
για των παλληκαριών τις τρέλες,
κλειστά παντζούρια και χαμόγελα γλυκά
κι αυτοί, τις πέτρες αρχινούσαν,
με την καρδιά τους πολεμούσαν
για της αγάπης τους τα μάτια τα γλυκά.