Μια λιανή λιανόβεργα
στο ποτάμι κάθονταν
και όλο συλλογίζονταν.

Πως θα το περάσω εγώ
τούτο το θολό νερό.

Τάξιμο το φίλημα
και το σφιχτοαγκάλιασμα.

Ένας νιος την άκουσε
και την ανταπάντησε.

Γω θα γίνω το γιοφύρι
στο δικό σου το χατήρι.