Κληρονομιές ασήμαντες μου άφησ’ η ζωή,
στα χνώτα της συνάντησα τον ύπνο των αγγέλων,
μια συνοδεία στον καιρό, μιας Άνοιξης πρωί,
στροφές κλειστές δοκίμασα στο νου να ξαναφέρω.

Κληρονομιές ασύνηθες προσπάθησες ν’ αφήσεις,
της νιότης σου τ’ ασήμαντα, μαζί σου μη χαθούν,
δυο μάτια μόνο, θέλησες με φως να τα μεθύσεις
μήπως κι αντέξει η αφορμή που βρήκες ν’ αγαπάς.