Με πόση τέχνη προσπαθώ
να χτίσω κόντρα στον καιρό
μα δεν θα αλλάξει το μπετό αυτού του κόσμου.
Δεν έχω επάνω μου σπαθί
μονάχα ένα ζεστό κερί
για να φωτίσω αυτή τη γη που υπάρχει εντός μου.

Σιγανά, σιγανά,
ταπεινά πατώ.

Σ’ αυτόν τον κόσμο, σ’ αυτό το χρόνο
κρατάω εσένα για οξυγόνο
κρατάω εσένα, εσένα μόνο
εσένα μόνο, για οξυγόνο.

Με πόσα αντίπαλα θεριά
να την ζυμώσω την φωτιά
για να κερδίσω τελικά μονάχα στάχτη.
Με όποιον και να αναμετρηθώ
μειοψηφία είμαι εγώ
σαν την καρδιά ένα γυμνό μικρό κομμάτι.

Σιγανά, σιγανά,
ταπεινά πατώ.

Σ’ αυτόν τον κόσμο, σ’ αυτό το χρόνο
κρατάω εσένα για οξυγόνο
κρατάω εσένα, εσένα μόνο
εσένα μόνο, για οξυγόνο.