Πως φαντάζεστε ένα αναψυκτήριο,
πως φαντάζεστε ένα βαριετέ;
Η Ακρόπολη είναι πάντα ένα μυστήριο
κι ο Λυκαβηττός δεν πάλιωσε ποτέ.

Τι να κρύβουν τα κορίτσια κάτω από τα ρούχα,
το μανίκι του μάγου τι να κρύβει κι αυτό.
Κι η λαχτάρα από παιδάκι που ’χα
που να παίζει πια μπουκάλα και κρυφτό.

Ελάτε στην ταράτσα του Φοίβου,
ελάτε στην ταράτσα του Φοίβου.
Γελάτε με το νόημα που κρύβουν
γρανίτες, καρεκλάκια κι αναμμένα ρεσώ.

Πετάξτε στην ταράτσα του Φοίβου,
ξεχάστε στην ταράτσα του Φοίβου.
Σκεπάστε τις σκιές που σας κρύβουν
με σεντόνι από αγιόκλημα κι από κισσό.

Πως φαντάζεσαι το αττικό καλοκαίρι,
πως φαντάζεσαι τη φωνή του Αττίκ.
Για έλα να σε πάρουμε απ’ το χέρι
ξέρουμε το κόλπο, ξέρουμε το τρικ.

Το προσέξαμε το αρχαίο σου βλέμμα
και τον τρόπο που σκύβεις όταν γελάς.
Απόψε είσαι όμορφη σαν ψέμα
θα σε παμ’ εμείς εκεί που θες να πας.

Ανέβα στην ταράτσα του Φοίβου
και πέσε απ’ την ταράτσα του Φοίβου.
Και δέσε στ’ ουρανού το ταβάνι
γιρλάντες, σημαιάκια και λαμπιόνια γιορτής.

Και κάψ’ το στην ταράτσα του Φοίβου
και σκασ’ το στην ταράτσα του Φοίβου.
Και βρες το, το χαμένο λιμάνι
που όλοι ξέρουν πως υπάρχει,
μα δεν το είδε κανείς.