Στου φεγγαριού το δρόμο σε ταξίδεψαν οι μάγοι
με οιωνούς θεόσταλτους σε λάλημα πουλιού
τα δάκρυα στις χούφτες σου ήπιαν οι λωτοφάγοι
και σ’ είδαν ως απόδημο ψυχάρι τ’ ουρανού.

Σ’ άγονη γη οι κήρυκες κοιτούσαν τα σημάδια
κι οι σπονδοφόροι διάβαζαν σε φύλλα της μυρτιάς
έστρωναν στους αμμόλοφους πολύχρωμα υφάδια
να περπατήσεις άμαθη με λίκνισμα φωτιάς.

Λυδία λίθο πέτρωσε στα μάτια σου η μοίρα
που να κινούσαν γύρω σου γκρεμού πετροκουπιό
κι οι νύμφες στους νερόλακκους σε πότισαν αρμύρα
και όρισαν την τύχη σου ν’ ανθεί στο μισεμό.

Κόρη μιας γέννας όσιας από την Ανθηδόνα
πρίγκιπας Πέρσης σ’ άρπαξε με φίλτρο μαγικό
και το ταξίδι κράτησε έως τη Βαβυλώνα
να νυμφευτείς το θάνατο σε κήπο μυστικό.