Το δακτυλίδι μου σου ‘χα χαρίσει
στην εορτή σου κάποια βραδιά,
για να σου δώσω χαρά κι αγάπη,
μα εσύ με πρόδωσες σκληρή καρδία.

Της προδομένης το δαχτυλίδι,
να το κρατήσεις πια δεν μπορείς.
Δως μου το πίσω, δεν σου αξίζει,
στο δάκτυλο σου να το φορείς.

Αφού με πρόδωσες, πρέπει να ξέρεις,
ότι πεθαίνει δεν ξαναζεί,
για αυτό στο λέω, μη περιμένεις,
να ξαναζήσουμε εμείς μαζί.

Της προδομένης το δαχτυλίδι,
να το κρατήσεις πια δεν μπορείς.
Δως μου το πίσω, δεν σου αξίζει,
στο δάκτυλο σου να το φορείς.