Συ με ‘κανες να περπατώ
και να παραμιλάω
να αναστενάζω να πονώ
ποτέ να μη γελάω

Όταν με δεις κρυφά-κρυφά
μου λες θα μ' ανταμώσεις
μες τα στενάκια του Ψυρρή
φιλάκια να μου δώσεις

Όλη την νύχτα αγρυπνώ
σε καρτερώ ο καημένος
δεν με πονάς δεν έρχεσαι
και φεύγω δακρυσμένος

Πως δεν σε μέλει άπονη
για μένανε το ξέρω
μα τι να κάνω σ' αγαπώ
κι όλα τα υποφέρω