Μοναξιά γυρίζω μόνος μες στο χολ
πίνω τσιγάρο κι αλκοόλ
και τη ζωή μου ξεφυλλίζω.

Μοναξιά κι η προδοσία συντροφιά
και το τηλέφωνο χτυπά
κι εγώ τ’ ακούω και δακρύζω.

Κι εσύ δεν θα αντέχεις τη ζωή
θα τρέμεις κάθε σου στιγμή.
στην παγωνιά που σου αξίζει.

Εσύ θα το πληρώσεις πιο πολύ
κι όταν ρωτήσεις το γιατί
μόνο η σιωπή θα σε τυλίγει.

Μοναξιά ανάβω μόνος μου το φως
πόσο θα είμαι μοναχός
αυτό το σπίτι πια με πνίγει.

Μοναξιά θανά το δρόμο μου θα βρω
κι εγώ ποτέ δεν θα χαθώ
και η ζωή μου τώρα αρχίζει.

Κι εσύ δεν θα αντέχεις τη ζωή
θα τρέμεις κάθε σου στιγμή.
στην παγωνιά που σου αξίζει.

Εσύ θα το πληρώσεις πιο πολύ
κι όταν ρωτήσεις το γιατί
μόνο η σιωπή θα σε τυλίγει.