Κύρη μου δεν σ’ ανταμώνω
νοσταλγία μου παλιά
και τα λάθη μου χρεώνω
μέσα σε βαθιά νερά.

Στο σκαλί της μοναξιάς μου
τ’ όνομα σου ήταν γραμμένο
κι η ματιά μου στα πανιά
κάθε δείλι με πονά.

Στου ουρανού τα καλντερίμια
σου φωνάζω γύρνα, γύρνα.
Γύρνα να με δεις ξανά
βάζω στ’ άσπρα σου φωτιά.

Έρωτα μας το καράβι
βάζει πλώρη στα φιλιά
και την νύχτα την ανάβει
η πάθος φλόγα στα κορμιά.

Έλα που σε περιμένω
σαν ψαράκι έχω πιαστεί,
μες στα δίχτυα σου δεμένος
στης αγκαλιάς σου την ακτή.

Στου ουρανού τα καλντερίμια
σου φωνάζω γύρνα, γύρνα.
Γύρνα να με δεις ξανά
βάζω στ’ άσπρα σου φωτιά.