Έσβησα το φως που μου ‘καιγε τα μάτια
μόνος να βρεθώ με τις σκιές.
Ανέβηκα σκυφτός κρυμμένα σκαλοπάτια
μακριά απ’ της ψυχής τις φυλακές.

Μέσα μου δυο πρόσωπα παλεύουν
μ’ έχουν τσακίσει.
Είναι μια πληγή που δεν λέει να κλείσει,
πόνος δίχως τέλος και αρχή.

Έσβησα το φως και ξάπλωσα κοντά σου
η νύχτα αναστέναξε βαριά.
Έρημος, τυφλός χάνω τα βήματα σου
και πάλι το μαρτύριο αρχινά.

Μέσα μου δυο πρόσωπα παλεύουν
μ’ έχουν τσακίσει.
Είναι μια πληγή που δεν λέει να κλείσει,
πόνος δίχως τέλος και αρχή.