Απόψε αρρώστησα βαθιά
τα λόγια σου μια μαχαιριά
που μ’ έκοψαν στα δύο.
Κι ύστερα σφάλισε βαριά
της φυλακής μου η σιδεριά
με το δικό σου αντίο.

Κάλλιο να έπαιρνες σουγιά
να μου τρυπούσες την καρδιά
παρά αυτό το αντίο.
Που ‘ναι σα χέρια καθαρά
κι ενώ χτυπάνε μια φορά
εγώ πεθαίνω δυο.

Απόψε ήρθε ο χωρισμός
που ‘ναι σα θάνατος διπλός
χωρίς να τρέξει αίμα.
Γιατί είναι αλήθεια ο χωρισμός
κάτι σα θάνατος διπλός
και όλα τα’ άλλα ψέμα.

Κάλλιο να έπαιρνες σουγιά
να μου τρυπούσες την καρδιά
παρά αυτό το αντίο.
Που ‘ναι σα χέρια καθαρά
κι ενώ χτυπάνε μια φορά
εγώ πεθαίνω δυο.