Εγώ τα πάντα γνώρισα μες στις τόσες νύχτες
όλοι μου ‘λεγαν λόγια μιας βραδιάς.
Περάσαν τόσοι δίπλα μου άγνωστοι ξενύχτες
ωραίοι και παράνομοι, άγγελοι κι αλήτες,
τι με πονάει τώρα μη ρωτάς.

Κάθε ξημέρωμα κι ένα μαχαίρωμα
μες στην καρδιά μου που διψούσε για ζωή.
Κάθε ξημέρωμα κι ένα μαχαίρωμα
έμοιαζε νύχτα πάντα κάθε μου πρωί.

Εγώ τα πάντα έπαιξα με της καρδιάς το ζάρι
για να ξεφύγω απ’ τη μοναξιά.
Μου είπαν λόγια κάλπικα στης νύχτας το παζάρι
μα τίποτα δεν μ’ άγγιξε, βγήκα παλικάρι,
μέσα στο ψέμα και στην απονιά.

Κάθε ξημέρωμα κι ένα μαχαίρωμα
μες στην καρδιά μου που διψούσε για ζωή.
Κάθε ξημέρωμα κι ένα μαχαίρωμα
έμοιαζε νύχτα πάντα κάθε μου πρωί.