Οι πληγές που μου άφησες
ακόμα πονάνε,
μα δεν πήρα το δάκρυ μου
να στο κάνω φαρμάκι.

Η συγγνώμη γεννήθηκε
για αυτούς που αγαπάνε,
για τον πόνο που μου ‘δωσες
θα σου δώσω αγάπη.

Θα σε δεχτώ σαν να μην έφυγες ποτέ
και τρυφερά στην αγκαλιά μου θα σε πάρω.
Τα μάτια μου δυο δάκρυα καυτά
πες πως τα θόλωσε καπνός από τσιγάρο.

Η συγγνώμη γεννήθηκε
για αυτούς που αγαπάνε,
για τον πόνο που μου ‘δωσες
θα σου δώσω αγάπη.

Η ζωή μου στο δρόμο σου
κερί αναμμένο,
αν θες έλα σαν άνεμος
ή σαν ώρα γαλήνης.

Μπρος στην πόρτα που μ’ άφησες
θα σε περιμένω
έλα μόνο για σήμερα
κι αν θες αύριο να φύγεις.

Θα σε δεχτώ σαν να μην έφυγες ποτέ
και τρυφερά στην αγκαλιά μου θα σε πάρω.
Τα μάτια μου δυο δάκρυα καυτά
πες πως τα θόλωσε καπνός από τσιγάρο.

Η συγγνώμη γεννήθηκε
για αυτούς που αγαπάνε,
για τον πόνο που μου ‘δωσες
θα σου δώσω αγάπη.