Ριγμένος μες στης πίκρας το φαρμάκι
φωνάζω κι ακούω τον αντίλαλο μου.
Να ‘ξερες πόσο σε ζητώ, σ’ έχω ανάγκη
η απουσία σου κενό στον εαυτό μου

Σταμάτησε εδώ για μένα ο χρόνος
στα μάτια μου τα δάκρυα βροχή.
Ατέλειωτος της μοναξιάς μου ο δρόμος
δεν έχει ούτε τέλος ούτε αρχή.

Δεμένος μες στης συλλογής τον κάβο
καράβι που αργοβουλιάζει ο καημός μου.
Πέντε τσιγάρα στο λεπτό σβήνω κι ανάβω
μην πεις εσύ που ‘σουν για μένα ο σκοπός μου

Σταμάτησε εδώ για μένα ο χρόνος
στα μάτια μου τα δάκρυα βροχή.
Ατέλειωτος της μοναξιάς μου ο δρόμος
δεν έχει ούτε τέλος ούτε αρχή.