Κόρη, υφάντρα, αγρότισσα, δούλη φτωχή ή κόμισσα,
η λέξη είναι μία …… Γυναίκα.
Γεννιέσαι, γίνεσαι, γεννάς, φτιάχνεις, χαρίζεις και πονάς,
αυτή είναι η συμφωνία.
Όλη η ζωή μια αναλαμπή, δίνεις χαρά και ηδονή,
στου νου την τρικυμία.
Δίνεις το γάλα στο μωρό, ψηλά σηκώνεις το φουρό,
λικνίζεσαι με χάρη
και νιος και γέρος σ’ αγαπά, δίπλα σε θέλει , σε κρατά
ο άνδρας με καμάρι.
Χωρίς εσένα δεν ανθεί, τίποτα μες τη φύση
κι ο ήλιος αν του αρνηθείς το χαμογέλιο, θε να βγει
κι αυτός από την δύση.
Είσαι γαλάζια θάλασσα κι επάνω σου αρμενίζουν.
χαρές και λύπες, έρωτες, αγάπες και ελπίδες.
Μ’ αλλοίμονο αν συγχυστείς , κύμα σηκώσεις, οργιστείς,
αφήνεις πίσω ερείπια σαν δέκα καταιγίδες.
Κρατάς τα ηνία δυνατά και λογικής και ηθικής,
μα και της οικοκυρικής την τέχνη την κατέχεις
κι όποιος νομίσει πως μπορεί μ’ εσένα να αναμετρηθεί,
μάταιος κόπος, σκλάβος σου παντοτινά τον έχεις.
Οι ποιητές, οι τραγωδοί, οι γλύπτες, οι ζωγράφοι
κι ο πιο φτωχός καλαμαράς, μπρος το λυχνάρι που αγρυπνά
για σένα πάντα γράφει.
Γυναίκα, ξέρεις, η ζωή επάνω σου πατάει
κι όποιος για σένα πει κακό,
θα βρει ενάντιο το θεό που πάντα σε φυλάει.
Γυναίκα… μάγισσα, θεά, παρθένα, πόρνη και μαμά.
πρόσωπα χίλια σ’ ένα.
Έχασες τον παράδεισο, μα ο κόσμος όλος ο υπαρκτός
κι ο απέραντος ο νοερός, έχουν πλαστεί για σένα.