Η γλώσσα σου ηχεί με χίλιους τρόπους
καθώς κυλάνε πάνω της οι λέξεις
καθώς καταναλώνονται
κι ύστερα χάνονται για πάντα.

Φρόντισε, σε παρακαλώ, να τις μαζέψεις
και να τις γράψεις σε μικρές περγαμηνές
κι ύστερα σε μένα να τις στείλεις
που περιμένω τόσο ανυπόμονα.

Θα τις τυπώσω πάνω στην καρδιά μου
και ζεστές θα τις κρατήσω με αγάπη
θα στολίσω με τις λέξεις σου την κάμαρά μου
που φαίνεται φτωχή και πεθαμένη.

Κι αυτές με τη δική τους μαγεία
θα κατευνάσουνε τη λύπη των ματιών μου
κι ίσως να τα γιατρέψουν σύντομα
ώστε να δουν για μια φορά ακόμα.