Η γη κρατάει ασπίδα τους ανθρώπους
Κι οι άνθρωποι τραγουδάν ξένοιαστα
Γιατί δεν ξέρουν
Την αποστολή τους
Αγνοούν τον κίνδυνο της γης

Μεθυσμένοι μα ρωμαλέοι
Τρελλοί από τον ίλιγγο
Με κουπιά που νικούν στη λάμψη
Τους ανέμους και τα κύματα
Ταξιδεύουν στις θάλασσες
Ανεβαίνουν στους ουρανούς

Η δειλία τους κοιμάται
Πίσω απ’ τη χολή της γης
Σε τόπους μ’ ένα αιώνιο φεγγάρι
Που ρήμαξαν ζωα χωρίς ντροπή
Η κακόβουλη τύχη
Ο θρασύς καιρός.