Πάντα της άρεσαν οι εκπλήξεις
Μα όταν της έκαναν δώρο εκείνα τα επιπλέον χρόνια
Δε χάρηκε και τόσο

Δεν ήταν που τα χρόνια αυτά
Δεν είχαν φτιαχτεί για εκείνη
Αλλά που κάποιος ήθελε να τα ξεφορτωθεί
Ήταν κυρίως
Που όταν κοιτούσε πλέον στον καθρέφτη ένιωθε
Πως ίσως είχε μεγαλώσει πολύ ξαφνικά πάρα πολύ

Θέλησε έπειτα να επιστρέψει
Στα παιδικά της ρούχα
Μα δε χωρούσε σε κανένα τους πια
Είχε ψηλώσει τόσο
Που δε χρειαζόταν καν να σκαρφαλώσει
Για να φτάσει στην κορυφή της φασολιάς
Δεν είσαι ο Τζακ, της είπαν
Κι εκείνη σκεφτόταν πως
Φυσικά και δεν ήταν ο Τζακ
Σίγουρα όχι

Ήταν ο γίγαντας

Εκείνη τη νύχτα αποφάσισε πως θα άρχιζε
Να τρώει ανθρώπους
Πως δε θα της άρεσαν πια οι εκπλήξεις
Και πως θα σταματούσε να κοιτάζει σε καθρέφτες

Έτσι κι αλλιώς
Οι καθρέφτες με μπερδεύουν
Στο μυαλό μου ήμουν πάντα ομορφότερη.