Από μικρός ονειρευόμουνα, μια μέρα να το σκάσω
να φύγω απ’ τα μέρη των πληγών, το αύριο ν’ αλλάξω

Δεν άντεχα περιορισμένος, σε σύνορα φυλακισμένος
πόνους να περνώ
Μόνος φτωχός και απελπισμένος, δίχως λεφτά και πεινασμένος
έφυγα κάποιο πρωινό

Από μικρός τη ξενιτιά, την είχα μέσα στην καρδιά
την είχα μέσα στην καρδιά, από μικρός τη ξενιτιά

Από μικρός απελπιζόμουνα, που δεν μπορούσα να μιλήσω
τραγούδια να λέω για καημούς, τον πόνο να λυγίσω

Και ήθελα να το φωνάξω, να βγω στους δρόμους να ουρλιάξω
μα ήμουνα δειλός
Ξενιτεμένος από φόβους, και πεθαμένος απ’ τους νόμους
έμεινα ως το τέλος ζωντανός

Από μικρός τη ξενιτιά...

Από μικρός δυσκολευόμουνα τον κόσμο να κοιτάξω
στο άδικο να χάνεται, στη ξενιτιά να φτάσω

Μπούχτισα μα τους αφήνω, αυτή τη φλόγα μου να σβήνω
να μένω στη σιωπή
Γούσταρα τη διαφυγή μου, που ήταν ο λόγος της φυγής μου
να ζω για την ζωή

Από μικρός τη ξενιτιά...