Πήρα μια σταξιά από δάκρυ,
τίμιο ξύλο, φυλαχτό.
Πήρα βράδυ και σκοτάδι
κι ήχο απ’ τον εσπερινό.

Κι έφτιαξα ένα μοιρολόι
για τη νύχτα που θα `ρθεις,
να γελάσεις και να κλάψεις
και να γλυκοκοιμηθείς.

Πήρα ένα νησί στο χάρτη
και κραγιόνι βυσσινί.
Πήρα βλέφαρο κομμάτι
που ήλιος δεν το είχε δει.

Κι έφτιαξα ένα ξωκκλήσι
να `ρχεσαι προσκυνητής,
ταπεινός εκλιπαρείτης
της αγάπης ποιητής.