1
Λες πως αγαπάς, μα με φωνή
Απ’ της καλόγριας πιο αγνή, που τραγουδά
Τον απαλό Εσπερινό στον εαυτό της
Καθώς οι καμπάνες βαρούν
Ω Αγάπα με αληθινά!

2
Λες πως αγαπάς, μα μ’ ένα χαμόγελο
Κρύο σαν ηλιοβασίλεμα του Σεπτέμβρη
Λες και ήσουν καλόγρια του Αγίου Έρωτα
Και τηρούσες τις εβδομάδες της Θράκας.
Ω Αγάπα με αληθινά!

3
Λες πως αγαπάς- μα τα χείλη σου
Με κοραλλιού απόχρωση δε διδάσκουν περισσότερες μακαριότητες
Απ’ τα κοράλλια της θαλάσσης-
Αυτά ποτέ δε σουφρώνουν για φιλάκια-
Ω Αγάπα με αληθινά!

4
Λες πως αγαπάς, μα το χέρι σου
Δεν ανταποδίδει στο σφίξιμο το σφίξιμο,
Είναι σαν αγάλματος, νεκρό-
Όταν το δικό μου καίει για πάθος-
Ω Αγάπα με αληθινά!

5
Ω Ανάπνευσε μια ή δυο λέξεις φωτιάς!
Χαμογέλα, σα να έπρεπε εκείνες οι λέξεις να με κάψουν,
Σφιχταγκάλιασε, όπως κάνουν οι εραστές- Ω Φίλησε
Και στην καρδιά θάψε με!
Ω Αγάπα με αληθινά!