Ο ήλιος έκαιγε, ο αέρας μάς δρόσιζε
η θάλασσα είχε ένα σκούρο μπλε χρώμα.
Στο πιο ψηλό κατάστρωμα του πλοίου
φίσκα οι ταξιδιώτες
κι ανάμεσά τους ένα ζευγάρι που φιλιόταν.
Το στόμα της ήταν χαμένο στο δικό του,
κι αν έκρινα απ’ το φιλί
δεν ήταν δύσκολο να φανταστώ
σε τι κραδασμούς ήταν δοσμένοι,
και ποια τέλεια ένωση τους περίμενε.

Παλιά, και σ’ άλλα καράβια
έτυχε να φιλιούνται ατέλειωτα,
ίσως τους εμπνέει η θέα
του ανοικτού ορίζοντα,
ίσως να είναι από σύμπωση-
πριν ανεβώ τη σκάλα
αυτή τη σκηνή την περίμενα.