Μια φορά κι έναν καιρό
στα βάθη της ανατολής
ζούσε ένα ήλιος μόνος.
σχεδόν παράνομος
με την πυρακτωμένη του καρδιά
προορισμένος ν’ ανατέλλει
να φωτίζει
πάντα να βρίσκεται στον ουρανό
και να τα βλέπει όλα

είπε η γιαγιά του κόσμου
γι’ ακόμη μια φορά θλιμμένη
εδώ τελειώνει κάπως πρόωρα
αυτό το παραμύθι
ώρα να πάτε για ύπνο

ε, όπως πάντα
ο ήλιος έζησε καλά
κι εμείς βεβαίως καλύτερα.