Με κιμωλία έγραψα , Μια νύχτα τ’ όνομά σου
Σε τοίχους και παγκάκια στο σταθμό
Και αιφνίδια εγέμισε ο αέρας τ’ άρωμα σου
Κι είπα για αστεία πως θα πάω να σκοτωθώ
Κι είπα για αστεία πως θα πάω να σκοτωθώ

Στο πάτωμα σαν έφυγες , έγραψα τ’ όνομα σου
Και το σανίδι κάηκε κι αυτό
Και κάηκε ότι άγγιξε, η άγια σκιά σου
Στο σπίτι αυτό που αγαπηθήκαμε θαρρώ
Και κάηκε ότι άγγιξε, η άγια σκιά σου
Στο σπίτι αυτό που αγαπηθήκαμε θαρρώ

Την άσφαλτο που περπατώ , όλα είσαι εσύ για μένα
Ποδήλατα βιτρίνες μηχανές
Παράδεισος με σκηνικά, Που είναι ζωγραφισμένα
Και μοιάζουν όλες σαν στιγμές αληθινές
Και μοιάζουν όλες σαν στιγμές αληθινές