Αφού για μένα δε σε νοιάζει, τι θέλω πια και περιμένω;
Κι αφού δε δίνεις μια δεκάρα να μάθεις άμα ζω ή πεθαίνω!

Αν τύχει και σε δω στο δρόμο τι θέλω πια και περιμένω;
Γιατί τις μέρες να σκορπάω και τις βραδιές να αργοπεθαίνω;

Αν το τηλέφωνο χτυπήσει τι θέλω πια και περιμένω;
Για μένα δεν υπάρχει λύση μαζί σου το `χασα το τρένο.