Όλη η ζωή μου πέρασε κρυμμένος σ ένα Σπήλιο
Δίχως να ακούσω εμιλιά δίχως να δω τον ήλιο
Μακρύνανε τα γένια μου σαλεύγω και πατώτα
Και τα μαλλιά μου ασπρίσανε στσι πλάτες μου θωρώτα

Σ ένα Σπήλιο μοναχός μου πέρασε όλος ο καιρός μου
Να θυμούμαι μιαν αγάπη κι όσα έχω κάνει λάθη
Με την σκέψη τζη αντάμα θέτω και ξυπνώ στο κλάμα
Γέρασα μα δε λυπούμαι όσοι αγαπούν πονούνε

Υπάρχει μια κρυφή σπηλιά που την ε κατοικούνε
Εκείνοι που απ του σεβντά τα βάσανα λυγούνε
Εκεια ξορίστικα κι εγώ εκείνης να σε ξεχάσω
Ήμουν νιος μα εγέρασα μα γνώμη δεν αλλάσω


Σ ένα Σπήλιο μοναχός μου πέρασε όλος ο καιρός μου
Να θυμούμαι μιαν αγάπη κι όσα έχω κάνει λάθη
Με την σκέψη τζη αντάμα θέτω και ξυπνώ στο κλάμα
Γέρασα μα δε λυπούμαι όσοι αγαπούν πονούνε

Είχα μια αγάπη κάποτε που τη ζηλεύαν όλοι
Και ροζονάραμε μαζί στσ αγάπης το περβόλι
Σγουρά μακρά `χε τα μαλλιά μια θάλασσα που λένε
Μα πνίγηκαν τα όνειρα κι ελπίδες βουλοπλένε

Σ ένα Σπήλιο μοναχός μου πέρασε όλος ο καιρός μου
Να θυμούμαι μιαν αγάπη κι όσα έχω κάνει λάθη
Με την σκέψη τζη αντάμα θέτω και ξυπνώ στο κλάμα
Γέρασα μα δε λυπούμαι όσοι αγαπούν πονούνε