Όσα κι αν στείλω γράμματα
Όσα κι αν στείλω γράμματα με χίλιους δυο αγγέλους
κλειστή θα βρουν την πόρτα σου, στο δρόμο θα χαθούν.
Και τα φτερά τους χάρτινα μες τα νερά θα πέσουν
της ζοφερής μου μοναξιάς παρέα θα κρατούν.

Κάνω το δάκρυ μου σταυρό, στολίζω το λαιμό μου
αφήνομαι και χάνομαι στα χνάρια σου ξανά
νοιώθω το κάθε άγγιγμα που πίστευα δικό μου
χρώμα κινδύνου κόκκινο να το διαπερνά

Ένα χάδι παρήγορο και μιας κουβέντας χάδι
να στάξεις μέσα μου βαθιά, γλυκά να κοιμηθώ
κι όταν ξυπνήσω με το φως δικιά μου νάσαι πάλι
και να σου πω απ την αρχή το πόσο σ’ αγαπώ.