Στο χώμα σαν το φίδι θα συρθώ
κάτω από το φως
ζαλισμένος και βουβός

Με χίλιες κάμερες θαμμένες μες τη γη
περιμένω τη στιγμή
που ο πυρήνας θα εκραγεί

Κι εγώ θα τιναχθώ στον ουρανό
θα βυθιστώ μέσα στον γκρίζο ωκεανό
τα κύτταρά μου πάνω στον αφρό
οι νευρώνες να χορεύουν στο νερό
το βλέμμα κατακάθι στο βυθό
μα η σκέψη αλλού, πέρα απ’ τον καιρό

Στη λάσπη θα ξαπλώσω νηστικός
μ’ αυτή θα τυλιχθώ
και θ’ αποκοιμηθώ

Αδύναμος και παρανοϊκός
περιμένω τη στιγμή
που ο πυρήνας θα εκραγεί