Από παιδί ταξίδευα σε μέρη μακρινά
σε γειτονιές που μέθαγαν οι άντρες στα λιμάνια
και τα κορίτσια πούλαγαν τον έρωτα κρυφά
εκεί που δεν περίσσευαν λεφτά και περηφάνια.

Και ήπια από το βρωμικο νερό κι απ’ το κρασί
και έφαγα απ’ το σώμα τους και ξάπλωσα στη δύση
και είδα του παράδεισου το θλιβερό σκυλί
να γλείφει ένα κόκαλο πριν πάει να το κρύψει.

Και βρέθηκα σ’ ερείπια, σε κάμαρες γυμνές
μ’ εκείνες που μυρίζανε τσιγάρο και λεμόνι
και μ’ άλλους που γεννήθηκαν για να `χουν δυο στιγμές:
στη λάσπη πάνω να `ρχονται, να φεύγουνε στο χιόνι.

Και ήπια από το βρωμικο νερό κι απ’ το κρασί
και διάβασα, η μοίρα τους, το τι τους είχε γράψει
και είδα του παράδεισου το θλιβερό σκυλί
να γλείφει ένα κόκαλο πριν πάει να το θάψει.