Πες μου πού πήγαν οι χαρές
πού χάθηκαν οι λύπες
όσα σιγά μου μίλησες
κι όσα κρυφά μου είπες.

Όλα τα σκέπασε η σιωπή
βαθύ λευκό σεντόνι
μέσα σε κάμαρες κλειστές
πέφτει του χρόνου η σκόνη.

Τι να θυμάται μια στιγμή
προτού για πάντα σβήσει
χίλια πουλιά φλεγόμενα
πετούν μακριά στη δύση.

Σχέδια που δεν τέλειωσαν
αγαπημένοι δρόμοι
τα μάτια σου που ξέχασα
κι όμως γελούν ακόμη.