Τέτοια ώρα, τέτοια λόγια,
τώρα πια θα ζούμε χώρια,
τέτοια ώρα, τέτοια λόγια,
λόγια περιττά.

Σώμα και ψυχή μού πήρες μα δε σε συγκίνησε,
μόνο πάγο, μόνο χιόνι έχεις στην καρδιά,
εκατόν ογδόντα μοίρες το μυαλό μου γύρισε,
άδικα ζητάς συγγνώμη, τώρα είν’ αργά.

Τέτοια ώρα, τέτοια λόγια, τώρα πια θα ζούμε χώρια,
τι να κάνει μια συγγνώμη, είναι πια αργά,
τέτοια ώρα, τέτοια λόγια, φτάνει πια η στεναχώρια,
τέτοια ώρα, τέτοια λόγια, λόγια περιττά.

Τη μισή καρδιά μου είχες κι όμως, δε σου έφτασε
κι όλη να σ’ την είχα δώσει, πάλι θα ζητάς,
της υπομονής τους δείχτες η καρδιά σου έσπασε,
τώρα πια, να ξεχρεώσει, μάλλον είν’ αργά.

Τέτοια ώρα, τέτοια λόγια, τώρα πια θα ζούμε χώρια,
τι να κάνει μια συγγνώμη, είναι πια αργά,
τέτοια ώρα, τέτοια λόγια, φτάνει πια η στεναχώρια,
τέτοια ώρα, τέτοια λόγια, λόγια περιττά.