Είναι για την καρδιά σαν ψέμα όταν δακρύζει
και σ’ έναν τοίχο φόβου να χτυπά.
Είναι θανάσιμο να πάψει να ελπίζει
και μόνο ο πόνος να `ρχεται να της γελά.

Να της μολύνουν το λευκό που `χει από γέννα,
θα `πρεπε ύβρις να λογίζεται και αυτό
και μόνο κόκκινη να βάφεται από αίμα
των αθώων, όχι, δεν είναι λογικό.

"Όσο αναπνέω της ελευθερίας αέρα,
όσο θα κλαίω άδικο που επικρατεί,
τόσο θα σκέφτομαι εκείνο τον πατέρα,
που το παιδί του έχασε σε μια στιγμή."

Στης Παλαιστίνης τον χορό, δειλοί χορεύουν.
Μικροί θεοί νομίζουν είναι οι τρελοί.
Μα δε το νιώθουν πως οι άνθρωποι γυρεύουν,
μια μικρή, για την εκδίκηση αφορμή;

Ξεχείλισε του κόσμου το ποτήρι
και μη θαρρείς πως ήσυχο κοιτάει
γιατί η φρίκη δε σου κάνει το χατίρι
και σε οργή εύκολα σου το γυρνάει...