Μέρα θολή υπερβολή μου λες πως βλέπω
κάθε στιγμή μας να ξεχνάς δεν επιτρέπω.
Αδιαφορείς, χάνεις την αίσθηση του χρόνου
κι έτσι μπορείς χτυπάς στα έγκατα του πόνου.

Πεταμένα όνειρα, ξεχασμένη αγάπη
κάπου την παράτησες πόσα έκανες λάθη.
Προδομένος έρωτας που δεν έχει ζήσει
έφυγες και μ’ άφησες γρίφο δίχως λύση.

Πεταμένα όνειρα, ξεχασμένη αγάπη
με πονάει πιο πολύ που δεν ξέρεις κάτι.
Κάτι που δεν έμαθες σ’ όλη τη ζωή σου
είναι πως δε μ’ έβγαλες, μέσα απ’ την ψυχή σου.

Πες μου γιατί κάθε στιγμή κρυφά πληγώνεις
στη φυλακή σου πως μπορείς και με κλειδώνεις.
Αδιαφορείς, χάνεις την αίσθηση του χρόνου
κι έτσι μπορείς χτυπάς στα έγκατα του πόνου.

Πεταμένα όνειρα, ξεχασμένη αγάπη
κάπου την παράτησες πόσα έκανες λάθη.
Προδομένος έρωτας που δεν έχει ζήσει
έφυγες και μ’ άφησες γρίφο δίχως λύση.

Πεταμένα όνειρα, ξεχασμένη αγάπη
με πονάει πιο πολύ που δεν ξέρεις κάτι.
Κάτι που δεν έμαθες σ’ όλη τη ζωή σου
είναι πως δε μ’ έβγαλες, μέσα απ’ την ψυχή σου.