Μόνη... έμεινες μόνη,
σ’ ένα χάρτινο κόσμο που θυμίζει ζωή.
Μόνη... και σε σκοτώνει
που ό,τι πίστεψες κι αγάπησες δεν είχε ψυχή.

Τώρα, που άλλο δεν μπορείς
δεν έμεινε κανείς να νιώσει τι περνάς.
Τώρα πια, μάταια προσπαθείς
και ξέχασες νωρίς πώς είναι να γελάς.

Μόνη... έμεινες μόνη,
τις πληγές σου να κρύβεις σ’ ένα κύκλο σιωπής.
Μόνη... μα δεν ξημερώνει
της καρδιάς το σκοτάδι αν δεν το μοιραστείς.

http://www.dandomusic.com/cdcollection/mikrimousikiistoria