Αποσπώ την προσοχή
της λανθάνουσας δολιότητας
απ’ την, κατ’ εικόνα Άνοιξης,
αγιογραφημένη λύπη
με ήμερο πόθο, αλγεινή ματιά,
εξοστρακίζοντας
τα ιδεώδη των ψευδών, τέρατα λάγνα.
Περπατώ στις βραχείες αναλήψεις
με κυματιστές φωνές δέντρων
την ώρα που οι παλμοί της γης
δέονται ανάπαυση.
Στην Έρημο των ασκητών
ακούγονται ψιθυριστά
ευχές στυλίτη αρχαιολάτρη αγίου
να μιλά για την υπεριώδη λάμψη
των βλεμμάτων
στην αντανάκλαση ηλιαχτίδων.
Ακουμπώ το χέρι μου στο δικό σου
διοχετεύοντας την υπέροχη αύρα
προσευχής μυστικής
σου μιλώ για μετάνοια αγάπης
ελπίζοντας στη στιγμή
της υπέρτατης ένωσης ως έκρηξης
μέσα στο Σύμπαν.
Δέομαι για `κείνη την απλότητα
της σύνθεσης
ανάμεσα σε δυο δυνάμει θεούς
προσημάνσεις αγιότητας
τη στιγμή που σμίγουν ανάσες
φορτισμένες έρωτα και αγάπη
στο υπέρτατο...