Είναι μια ώρα περίεργη.
Είναι η ώρα για ύπνο.
Μόνο οι απελπισμένοι και οι τρελοί ψάχνουν συντροφιά μια τέτοια ώρα.
Μην κατηγορείς τον ποιητή, λοιπόν, που ξενυχτάει. Εσύ φταις.
Δεν έπρεπε ποτέ να του στρώσεις σ εκείνο το μαλακό κρεβάτι.
Τώρα πονάει.
Τώρα ξέρει ότι δεν βολεύεται στην συνήθεια.
Τώρα μια ψυχή λυσσομανά.
Εσύ φταις.
Δεν έπρεπε ποτέ να του τη μάθεις αυτή την ώρα.
Η ευαισθησία θέλει ξεκούραση.
Είναι τώρα τρεις. Είναι περίεργη αυτή η ώρα για έναν ποιητή.
Είναι νωρίς για συμπεράσματα, μα είναι αργά για ύπνο.