Μια γνωστή φωνή
με ξυπνάει το πρωί
μια κρυφή φωτιά
μου πληγώνει την καρδιά

Φεύγω για δουλειά
ζω στο πριν για πιο καλά
που ‘ναι αυτό το φως
που ζωγράφιζα μικρός

Μες στις βιτρίνες σε κοιτώ
στο άδειο πλήθος, στο μετρό
μες στην ημέρα μου είσαι εσύ
στο γκρίζο αέρα μου είσαι εσύ
μες στην ασφάλεια που ζητώ
στην ανασφάλεια που κρατώ
βάζω στο τέλος μου αρχή
με τη δική σου υπογραφή

Βάζω το CD
που ακούγαμε μαζί
μες στη μουσική
η εικόνα σου θολή

Βγαίνω για ποτό
η παρέα μου... εγώ
που ‘ναι αυτό το φως
που ζωγράφιζα μικρός

Μες στις βιτρίνες σε κοιτώ
στο άδειο πλήθος, στο μετρό
μες στην ημέρα μου είσαι εσύ
στο γκρίζο αέρα μου είσαι εσύ
μες στην ασφάλεια που ζητώ
στην ανασφάλεια που κρατώ
βάζω στο τέλος μου αρχή
με τη δική σου υπογραφή