Με το ένα μάτι καστανό,
τ’ άλλο γαλάζο
τον άνθρωπο φυλάσσω,
και κοιτάζω
τον λύκο να εφευρίσκει.

Πώς; – Σε φύλλα
γράφοντας κι όλο γράφοντας.
Νυστάζω.

Μπροστά του πέφτω και κοιμάμαι η σκύλα
και στ’ όνειρό μου μέσα δοκιμάζω
της γνώσεως τ’ απαγορευμένα μήλα.
Ξυπνώ.
Στη γλώσσα μου μιλώ
και ουρλιάζω.

Τον λύκο με τον σκύλο συνταιριάζω,
και του απευθύνομαι
– Μου μοιάζεις και σου μοιάζω.