Τρελό φεγγάρι του Γενάρη με πετονιές
και άγκιστρα στη θάλασσα -νεκροταφείο-
του Αιγαίου σαν αερόστατο
ανεβαίνει με ψίχουλα ψυχές
θρυμματισμένες.
Η Γιασμίν, ο Αχμέντ, και Ιζάρ
ο μικρός τους γιος
με τα ακριβά τρύπια σωσίβια
με το όνειρο νόμισμα στα δόντια
καρφωμένο.
Φυσάει το αεράκι των ψυχών∙ όλο βόρια
όλο πιο ψηλά όλο δυτικά πηγαίνει
να τη δουν έστω από μακριά
-πλέον χωρίς απόγνωση-
αυτήν τη γη της επαγγελίας.