|
Στίχοι: Έλσα Κορνέτη
Μουσική: Αμελοποίητα
Αυτά τα ποτάμια αίματος
Μια ζωή πιστά σ’ ακολουθούν
Πίσω σου κυλούν
Σε φουσκώνουν
Σε πονάνε
Σε βαραίνουν
Κι όταν ξαφνικά αρχίσει
Η ξηρασία
Σταγόνα σταγόνα να
Σε τρελαίνει
Τα ποτάμια στερεύουν
Τότε
Ω, τι έκπληξη!
Αρχίζουν
Να σου λείπουν
Ξέρεις
Τι σημαίνει
Η απόσυρση της κόκκινης κηλίδας;
Να μένεις μια γυναίκα λειψή
Μισή γυναίκα;
VENUS
Η Αφροδίτη του Botticelli εγκατέλειψε
το κατεψυγμένο όστρακο της αιωνιότητας
Έγινε πάλι μια άγνωστη μελαχρινή
Αποφάσισε
να ζήσει, να ερωτευτεί και να γεράσει
ως πρώην περιεχομένου
κενή
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Δημοφιλία: - Αναγνώσεις: 461 Σχόλια: 0 Αφιερώσεις: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|