Toν κόσμο αυτόν μην τον ακούς
που για τις απιστίες μου όλο λέει.
Φτωχός – κι όλο μετράει κορμιά
δειλός – και πάντα σάρκες θα ζυγίζει.

Μα εγώ
τραχύς και δυσανάγνωστος θα παραμένω
και των βλεμμάτων αδιαπέραστος
μονόλιθος θα προχωρώ
τo διά του λόγου κατακτώντας
άγριo μέτρo.

Τον κόσμο μην ακούς
που για τις απιστίες μου όλο λέει.

Δε σου απίστησε ποτέ ρυθμός ή στίχος.