Ζώο μου Εσύ, ω Γης, Θηλαστικιά μου,
μήτρα που σε πλημμύρισα στο σπέρμα,
που με τη βία σ’ έκανα δικιά μου
ξανά και πάλι απ’ την αυγή ώς το γέρμα

κι από το γέρμα ώς την αυγή η φωτιά μου
σε πύρωνε και σ’ έγδυνε απ’ το δέρμα
το ξένο ώς να σε δώσει στη γενιά μου
και ν’ αποθέσει εντός σου το άλλο έρμα,

Ζώο μου Εσύ, Εσύ, Θηλαστικιά μου,
Τέλος και Αρχή, Ξεκίνημα και Τέρμα.