Ἀγαπημένη μου, ἀπόψε μὲ βαραίνει μὲ κουράζει ἡ σιωπή·

Δὲν ὑπάρχουν ἄνθη στὸ τραπέζι,
καὶ τὸ πιάνο γίνεται περισσότερο πένθιμο
(δὲν ξέρω γιατί, μὰ εἶναι ὁλοφάνερο),
κι ὁ καθρέφτης καταπίνει κι αὐτὸς
κάθε μας λαχτάρα...