Έγινες ένα
με την λευκή οξυκόρυφη
οπαλίνα των Πιερίων
ψιμυθιά
στων αλκυονίδων
το φωσφορικό γαλάζιο,
φυλαχτό
στην αγκαλιά του Κόλπου
δι’ ού η Μονή εκλάμπει
Νικολάου τουπίκλην Βλατή.

Σύνθεση θεία
και σε θέλει αταξίδευτη,
στεριωμένη
στα κράσπεδα της παλιάς προκυμαίας,
να ορίζεις τους νόστους
και την χαρά μας.

Έγινες ένα
με τον θόλο της Θέρμης.
την Πόλη,
την θάλασσα,
την Κορυφογραμμή,
που σου χαρίζει
θαλπερούς λιβοζέφυρους.

Έγινες ένα
με την Ζωή.
Φως και Αειφορία
στην ωραιότητα του Θερμαϊκού.