Το σπίτι όπου ζω,
ριπές του ανέμου παραδέρνουν κάθε τόσο.
Φοβερές καταιγίδες, ανατροπές και θύελλες
ξεσπάνε λυσσαλέα στα τοιχώματα.

Δε δύναμαι άλλο της φύσης τον κατατρεγμό,
μήτε της τύχης τον εμπαιγμό,
οι ικεσίες μου είναι πια κενές
κι εσύ δίπλα μου αιωνίως απών.