Δεν λησμονώ ποτέ τον Λέοντα Τολστόι
τον πρώτο δάσκαλό μου

Επάνω από τα κύματα των επελάσεων
μέσα στα θρύψαλα της καθημερινής ζωής
και στις ανατινάξεις των οπτασιών και των ονείρων
μέσα στο άγχος των πολέμων –ευτυχώς-
Των αρχαγγέλων ο εσμός.

Ειρήνη ειρήνη και πυκνά πλεμάτια
Κατά του στίφους των ακρίδων
Κατά του πλήθους των σκορπιών και των ερίδων
Η χαίτη της καθεμιάς βουίζει
και δάσος πλήρες από έντομα γιγαντια
Κ’ αίφνης οι πίδακες των ιδικών μας απαντήσεων
Με την ευχή της μάνας μας
Ενάντια στα μαχαίρια των πογκρόμ
Ενάντια στα κνούτα της Οχράνα
Με τις κραυγές που απ’ τις ψυχές μας ξεπετιούνται
Για την κλοπή των ινδαλμάτων
Για την καταβαράθρωση των οραμάτων
Για εκείνο το χνούδι των παιδιών που σαν ψιμύθιον διεσκορπίσθη
Με όλα τ’ αρώματα και την χρυσή βροχή του σίτου
Μπρος στα χαντάκια των φρουρών και των δημίων
Μπρος στα καλάθια που άδεια απόμειναν στον ήλιο.

Ειρήνη ειρήνη το φιορίνι ας χαθεί
Κρωγμοί γυπών να μην ακούονται πλέον
Στους κήπους τα μικρά παιδιά να παίζουν
Αμέριμνα πασίχαρα δοσμένα
Στους θρύλους των καλών καιρών που φέρνουν
Των ενορμήσεων την ευλογίαν
Σε ξέσπασμα αγαλλιάσεως που σημαίνει
Ειρήνη ειρήνη με τον φλόκο της Ειρήνης
μέσα σε φως απίστευτο να πλαταγίζει
Με την οκτάπηχη την λόγχη μας μπηγμένη
Κατάστηθα στο στήθος των πολέμων
Αγάπη αγάπη θρόισμα βαθύφυλλο του Πάνα
Λέων Τολστόι βελανιδιά τετράψηλη προφητική
Στη Γιασνάγια Πολιάνα.